Eerste week
Door: Romy van Wouwe
Blijf op de hoogte en volg Romy
18 Februari 2016 | Turkije, Istanbul
HELLO EVERYBODY,
Alweer 1 week vertoefd hier in het mooie Istanbul. Na een tijdje wikken en wegen heb ik (en Rosan daarbij ook) toch maar besloten om een reisverslag te schrijven, dus hier is mijn eerste; ENJOY.
Een week geleden, donderdag 11 februari, begon ons grote avontuur. Om 6 uur 's ochtends hadden we afgesproken op het vliegveld in Eindhoven, waar ik samen met ons mam, manon en sophie aankwam. Ik met dikke wallen natuurlijk. Na +/- 20 min hebben we afscheid genomen en zijn de meiden en ik richting het vliegtuig gegaan. We konden gelijk boarden toen we daar aankwamen. De vlucht is goed gegaan. Ook op het vliegveld in Istanbul (Sabiha Gocken) ging alles erg goed. We liepen zo door de douane en daarbij wisten we heel snel de havatas bus te vinden die ons naar Taxim zou brengen. Op Taxim hadden we afgesproken met Berkay, de jongen bij wie wij onze kamers huren. De reis naar Taxim duurde ongeveer 1,5 uur, waarvan we ook een tijd file hebben gereden. Eenmaal aangekomen grapte Berkay dat we een taxi voor 9 personen nodig hadden, gezien alle bagage (OEPS). Berkay is toen een taxi gaan halen die ons naar ons appartement heeft gebracht. Het appartement was anders dan we hadden verwacht, al is dit een prima plek om 5 maanden te verblijven! Deze dag hebben we verder vooral besteed aan het leuk maken van onze kamers (koffers uitpakken, foto's ophangen, etc.). In de avond hebben Berkay en zijn vriendin Ania (die ook bij ons woont) ons een kleine rondleiding gegeven rondom ons appartement. Zo hebben zij het busstation en de Trump Towers (Groot winkelcentrum op amper 5 min lopen) laten zien. Hiervoor moesten wij wel een aardig steile berg oplopen helaas. In de Trump Towers hebben wij even boodschappen gedaan om onze eerste ochtend door te kunnen komen.
Dag 2 hebben wij gebruikt om ons reisproduct en een mobiele telefoon te regelen. Hiervoor hebben wij eerst een reis gemaakt naar Besiktas. Hier konden we onze MAVI-kart aanvragen. Vervolgens hebben we hier het maandabonnement op laten zetten. Nadat we dit binnen hadden, zijn we richting Fatih gegaan om een kopie telefoon te kopen (een neppe samsung galaxy 5s mini). Hier hebben we een simkaart voor gekocht bij de Vodafone. Echter ging dit langzamer dan verwacht. Het wilde steeds maar niet werken, waardoor wij ongeveer 1,5 uur hebben moeten wachten. In deze tijd kregen wij wel 10 lira korting en we kregen een glasscover (89 lira) voor onze Nederlandse telefoon. Helaas lukte het na al deze moeite nog niet bij Donna en Rosan (mijne wel, jeeej), waardoor we de volgende dag terug moesten komen. Na dit lange wachten hadden we erg veel honger en hadden we besloten om onder de Galatabrug te eten. Mmmmm lekker. Vervolgens zijn we lekker terug naar onze eigen wijk gegaan (Sisli-mecidiyekoy) om nog even rond te neuzen in de Trump Towers.
Dag 3 (zaterdag) zijn we eerst richting onze stage gegaan, zodat we alvast wisten waar we op maandag moesten zijn. Vervolgens weer terug naar de Vodafone, om het prepaid van Donna en Rosan ook te activeren. Weer werd ons verteld dat we even moesten wachten. Wij zijn in de tussentijd even rond gaan lopen in de wijk, om wat winkeltjes te bekijken. Toen we terugkwamen waren ze bijna klaar. Nadat we alles geregeld hadden zijn we terug gegaan naar ons appartement om ons klaar te maken voor het feest die avond.
Op zondag hebben we lekker uitgeslapen en ben ik vervolgens samen met Donna richting Cevahir gegaan (een van de grootste winkelcentrums van de wereld, op maar 10 min lopen afstand!!!). Het was hier heel druk, maar ook heel gaaf. De bovenste twee verdiepingen zitten vol met allemaal restaurantjes, allemaal verschillend; typisch turkisch, maar ook de MacDonald etc. Daaronder heb je 4 verdiepingen met alleen maar winkels. Iedere vrouw haar droom. Na een tijdje waren Donna en ik het toch wel zat vanwege de drukte en hebben we even gekocht wat we nodig hadden, waarna we terug naar ons appartement zijn gelopen.
Maandag was de grote dag. Onze eerste dag op stage. We kwamen op tijd aan en vroegen naar Colette (onze stagebegeleider en tevens de directrice van de Bosphorus International Preschool). Die was helaas nog niet aanwezig. Ze wisten zelfs niet eens dat wij kwamen (terwijl wij dat voor ons gevoel wel hadden gemeld). We werden vervolgens allemaal in een klasje gedropt. Zo werd ik bij de twee-jarige geplaatst. De naam van dit klasje is The Tiny Turtles. De eerste dag was erg lastig. Ze geven erg positief les. Alhoewel ik dit een hele interessante methode vind, vond ik het toch lastig om me hierin te kunnen verplaatsen. Het negatieve gedrag wordt genegeerd en het positieve gedrag wordt beloond. Als er 10 van de 12 kinderen netjes zitten, wordt er bij elke naam genoemd: thankyou .... for sitting nicely, thankyou .... for sitting nicely, etc. Zo willen zij de andere kinderen ook stimuleren om dit gedrag te vertonen. Daarnaast wordt er gestimuleerd dat de kinderen samen spelen of dingen aardig vragen. Zo moeten zij achter elke vraag please zeggen. Dit leren zij de leerlingen aan door dit zelf ook te zeggen. De leerkrachten worden namelijk gezien als het voorbeeld voor de leerlingen. Daarnaast wordt er ook gestimuleerd dat de kinderen sorry zeggen als ze iemand pijn doen. De hele dag worden er liedjes gezongen, waar wij vervolgens ook de hele dag mee in ons hoofd zitten (probeer deze linken: https://www.youtube.com/watch?v=LIWbUjHZFTw - https://www.youtube.com/watch?v=9mmF8zOlh_g - https://www.youtube.com/watch?v=NBWQCHb95rg).
Ik vind de werkwijze van de school erg interessant en ik denk dat ik er veel van kan leren. Ik merk al dat ik meer dingen doe zoals de teacher en co-teacher dit doen. Dit is dus in principe makkelijk over te nemen. Echter, als een van de kinderen je grens bereikt, mag je geen No, don't do that zeggen en dat vind ik nog erg lastig. Ik weet niet goed wat dan wel te zeggen. Maar ik neem aan dat ik dit in de aanstaande 5 maanden wel ga leren.
Naast onze stage deze week hebben wij vandaag (donderdag 18 feb) nog een aantal plekken bekeken samen met Catherine (vorig jaar stagiaire bij BIP school die ons alles heeft verteld over wat we moesten doen en weten THANKS!!). Vandaag heeft zij ons een hele mooie plek laten zien met een súper uitzicht. Daarna zijn wij naar de beste baklava van Istanbul vertrokken om hier lekker wat te eten. Ook heeft zij haar favoriete goedkope restaurantje aangewezen, waar wij dus waarschijnlijk ook veel te vinden gaan zijn.
Nou dit was het denk ik wel zo'n beetje. Volgende keer zal ik hem wat eerder schrijven waardoor er minder daagjes in beschreven zijn en jullie minder hoeven te lezen :).
Nu ga ik lekker genieten van 1,5 week vakantie DOEI.
LIEFS en groetjes,
Romy
Alweer 1 week vertoefd hier in het mooie Istanbul. Na een tijdje wikken en wegen heb ik (en Rosan daarbij ook) toch maar besloten om een reisverslag te schrijven, dus hier is mijn eerste; ENJOY.
Een week geleden, donderdag 11 februari, begon ons grote avontuur. Om 6 uur 's ochtends hadden we afgesproken op het vliegveld in Eindhoven, waar ik samen met ons mam, manon en sophie aankwam. Ik met dikke wallen natuurlijk. Na +/- 20 min hebben we afscheid genomen en zijn de meiden en ik richting het vliegtuig gegaan. We konden gelijk boarden toen we daar aankwamen. De vlucht is goed gegaan. Ook op het vliegveld in Istanbul (Sabiha Gocken) ging alles erg goed. We liepen zo door de douane en daarbij wisten we heel snel de havatas bus te vinden die ons naar Taxim zou brengen. Op Taxim hadden we afgesproken met Berkay, de jongen bij wie wij onze kamers huren. De reis naar Taxim duurde ongeveer 1,5 uur, waarvan we ook een tijd file hebben gereden. Eenmaal aangekomen grapte Berkay dat we een taxi voor 9 personen nodig hadden, gezien alle bagage (OEPS). Berkay is toen een taxi gaan halen die ons naar ons appartement heeft gebracht. Het appartement was anders dan we hadden verwacht, al is dit een prima plek om 5 maanden te verblijven! Deze dag hebben we verder vooral besteed aan het leuk maken van onze kamers (koffers uitpakken, foto's ophangen, etc.). In de avond hebben Berkay en zijn vriendin Ania (die ook bij ons woont) ons een kleine rondleiding gegeven rondom ons appartement. Zo hebben zij het busstation en de Trump Towers (Groot winkelcentrum op amper 5 min lopen) laten zien. Hiervoor moesten wij wel een aardig steile berg oplopen helaas. In de Trump Towers hebben wij even boodschappen gedaan om onze eerste ochtend door te kunnen komen.
Dag 2 hebben wij gebruikt om ons reisproduct en een mobiele telefoon te regelen. Hiervoor hebben wij eerst een reis gemaakt naar Besiktas. Hier konden we onze MAVI-kart aanvragen. Vervolgens hebben we hier het maandabonnement op laten zetten. Nadat we dit binnen hadden, zijn we richting Fatih gegaan om een kopie telefoon te kopen (een neppe samsung galaxy 5s mini). Hier hebben we een simkaart voor gekocht bij de Vodafone. Echter ging dit langzamer dan verwacht. Het wilde steeds maar niet werken, waardoor wij ongeveer 1,5 uur hebben moeten wachten. In deze tijd kregen wij wel 10 lira korting en we kregen een glasscover (89 lira) voor onze Nederlandse telefoon. Helaas lukte het na al deze moeite nog niet bij Donna en Rosan (mijne wel, jeeej), waardoor we de volgende dag terug moesten komen. Na dit lange wachten hadden we erg veel honger en hadden we besloten om onder de Galatabrug te eten. Mmmmm lekker. Vervolgens zijn we lekker terug naar onze eigen wijk gegaan (Sisli-mecidiyekoy) om nog even rond te neuzen in de Trump Towers.
Dag 3 (zaterdag) zijn we eerst richting onze stage gegaan, zodat we alvast wisten waar we op maandag moesten zijn. Vervolgens weer terug naar de Vodafone, om het prepaid van Donna en Rosan ook te activeren. Weer werd ons verteld dat we even moesten wachten. Wij zijn in de tussentijd even rond gaan lopen in de wijk, om wat winkeltjes te bekijken. Toen we terugkwamen waren ze bijna klaar. Nadat we alles geregeld hadden zijn we terug gegaan naar ons appartement om ons klaar te maken voor het feest die avond.
Op zondag hebben we lekker uitgeslapen en ben ik vervolgens samen met Donna richting Cevahir gegaan (een van de grootste winkelcentrums van de wereld, op maar 10 min lopen afstand!!!). Het was hier heel druk, maar ook heel gaaf. De bovenste twee verdiepingen zitten vol met allemaal restaurantjes, allemaal verschillend; typisch turkisch, maar ook de MacDonald etc. Daaronder heb je 4 verdiepingen met alleen maar winkels. Iedere vrouw haar droom. Na een tijdje waren Donna en ik het toch wel zat vanwege de drukte en hebben we even gekocht wat we nodig hadden, waarna we terug naar ons appartement zijn gelopen.
Maandag was de grote dag. Onze eerste dag op stage. We kwamen op tijd aan en vroegen naar Colette (onze stagebegeleider en tevens de directrice van de Bosphorus International Preschool). Die was helaas nog niet aanwezig. Ze wisten zelfs niet eens dat wij kwamen (terwijl wij dat voor ons gevoel wel hadden gemeld). We werden vervolgens allemaal in een klasje gedropt. Zo werd ik bij de twee-jarige geplaatst. De naam van dit klasje is The Tiny Turtles. De eerste dag was erg lastig. Ze geven erg positief les. Alhoewel ik dit een hele interessante methode vind, vond ik het toch lastig om me hierin te kunnen verplaatsen. Het negatieve gedrag wordt genegeerd en het positieve gedrag wordt beloond. Als er 10 van de 12 kinderen netjes zitten, wordt er bij elke naam genoemd: thankyou .... for sitting nicely, thankyou .... for sitting nicely, etc. Zo willen zij de andere kinderen ook stimuleren om dit gedrag te vertonen. Daarnaast wordt er gestimuleerd dat de kinderen samen spelen of dingen aardig vragen. Zo moeten zij achter elke vraag please zeggen. Dit leren zij de leerlingen aan door dit zelf ook te zeggen. De leerkrachten worden namelijk gezien als het voorbeeld voor de leerlingen. Daarnaast wordt er ook gestimuleerd dat de kinderen sorry zeggen als ze iemand pijn doen. De hele dag worden er liedjes gezongen, waar wij vervolgens ook de hele dag mee in ons hoofd zitten (probeer deze linken: https://www.youtube.com/watch?v=LIWbUjHZFTw - https://www.youtube.com/watch?v=9mmF8zOlh_g - https://www.youtube.com/watch?v=NBWQCHb95rg).
Ik vind de werkwijze van de school erg interessant en ik denk dat ik er veel van kan leren. Ik merk al dat ik meer dingen doe zoals de teacher en co-teacher dit doen. Dit is dus in principe makkelijk over te nemen. Echter, als een van de kinderen je grens bereikt, mag je geen No, don't do that zeggen en dat vind ik nog erg lastig. Ik weet niet goed wat dan wel te zeggen. Maar ik neem aan dat ik dit in de aanstaande 5 maanden wel ga leren.
Naast onze stage deze week hebben wij vandaag (donderdag 18 feb) nog een aantal plekken bekeken samen met Catherine (vorig jaar stagiaire bij BIP school die ons alles heeft verteld over wat we moesten doen en weten THANKS!!). Vandaag heeft zij ons een hele mooie plek laten zien met een súper uitzicht. Daarna zijn wij naar de beste baklava van Istanbul vertrokken om hier lekker wat te eten. Ook heeft zij haar favoriete goedkope restaurantje aangewezen, waar wij dus waarschijnlijk ook veel te vinden gaan zijn.
Nou dit was het denk ik wel zo'n beetje. Volgende keer zal ik hem wat eerder schrijven waardoor er minder daagjes in beschreven zijn en jullie minder hoeven te lezen :).
Nu ga ik lekker genieten van 1,5 week vakantie DOEI.
LIEFS en groetjes,
Romy
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
