sightseeing

Vandaag mijn tweede berichtje online op deze blog. Aangezien we vakantie hebben, hebben we genoeg tijd om leuke dingen te doen en plekken te bezoeken. Zo hebben we zondag deelgenomen aan de Historical Istanbul Tour van The Best Travel Life (organisatie van onze huisgenoot Berkay). Om deel te nemen aan deze tour, moesten wij om 10 uur aanwezig zijn bij de Spice Bazaar, vanaf daar zouden we lopen. Natuurlijk waren wij weer te laat en zagen we niemand staan op het plein, totdat er iemand op ons afgelopen kwam en vroeg of we voor de tour kwamen. Het bleek dat er een kleinere opkomst was dan waar ze op gerekend hadden.. Dit kwam waarschijnlijk door het koude weer. Na nog een kleine 5 minuten wachten zijn we richting de Aya Sofia gelopen. Hier wachtte onze gids. Vervolgens zijn we eerst de Blauwe Moskee binnengegaan. Hiervoor moesten we een sjaal over ons haar heen en we kregen een lange rok om over onze broek heen te dragen. Dit omdat het niet gepast was om vrouwelijke vormen te zien. Daarbij komt dat we binnen onze schoenen uit moesten doen. De Blauwe Moskee was erg mooi. Je ziet binnen de kleur blauw ook erg vaak terug. Hieronder zijn een aantal foto’s te zien. Na deze bezichtiging, was het tijd om naar de Aya Sofia te gaan. Echter moest je hiervoor óf losse tickets kopen óf een museumpas voor 5 dagen. Echter konden de mensen die aan een universiteit studeerden, een museumpas aanvragen voor het hele jaar, wat daarbij ook nog eens 30 euro goedkoper was dan het aanbod voor ons. Daarbij komt dat wij een museumpas kunnen aanvragen wanneer wij een verblijfsvergunning hebben. Hierdoor hebben wij dan ook besloten om niet naar binnen te gaan, en te wachten op onze museumpas. Ondertussen zijn Donna, Rosan en ik richting MADO gegaan. Dit is een restaurant waar je lekker baklava kunt eten. Heel slim was het niet, want na deze baklava, zouden we met de groep een Pide gaan eten. Dit is een soort pizza, maar dan in bootvorm. Nog vol zittend van de baklava, zijn we toch maar met de groep meegegaan om te lunchen. Hier hebben we dan ook 3 Duitse meiden leren kennen, waarvan er 1 erg goed Nederlands sprak. We hebben afgesproken deze week gezellig wat met elkaar te gaan drinken. Na de lunch zouden we richting het Topkapi paleis gaan. Ook hiervoor was de museumpas nodig, dus wij hebben toen besloten om de tour te verlaten, maar wel met 3 vriendinnen (hopelijk) rijker. Rosan besloot om naar huis te gaan, maar Donna en ik hebben nog lekker even geshopt! (Nieuwe broek rijker :D).

Dinsdag zijn we richting Pierre Lotti gegaan. Dit is een uitkijkpunt over Istanbul. Ook hiervan zijn hieronder foto’s te zien. Om bij Pierre Lotti te komen, hebben we eerst de metrobus genomen. Dit is een bus die een eigen baan heeft op de snelweg. Hij gaat dus eigenlijk net zo snel als de metro. Eenmaal uitgestapt moesten we een stukje lopen, maar kwamen we door een keileuk en gemoedelijk dorpje met houten huisjes. Het voelde even alsof ik niet in zo’n grote stad als Istanbul was. Vervolgens zijn we met een kabelbaan omhoog gegaan, naar Pierre Lotti. Hier hebben we een aantal foto’s genomen en zijn we op een terrasje gaan zitten (het was vandaag trouwens heeeeerlijk weer). Hier hebben we een Turkish Pancake op. Rosan met spinazie en kaas, Donna met aardappel en kaas en ik met gehakt. Jammer genoeg hebben ze hier geen zoete pannenkoeken als in Nederland, lekker met stroop of poedersuiker ofzo…. Na dit mooie uitzicht te hebben gezien hebben we besloten om richting Azië te gaan. Hier waren we nog niet eerder geweest en Catherine had ons verteld dat we hier namaak luchtjes (ja die hebben ze hier heeeel veel) konden kopen voor 7 lira (dit is ongeveer 2 euro). Donna en ik hadden nog een luchtje nodig (was te zwaar voor in onze koffer), dus zagen onze kans. Rond 5 uur kwamen we aan in Azië en wow wat is het daar mooi als de zon ondergaat. We zagen een mooie zonsondergang en daarbij de Skyline van het Europese deel (zie foto’s). Dit wordt zeker een plek waar we vaker gaan komen. Na dit gezien te hebben zijn we op zoek gegaan naar Eyfel (de luchtjes-shop). Uiteindelijk hebben we deze in een zijstraatje kunnen vinden en hebben we een aantal luchtjes kunnen ruiken. Ik ben voor Flowerbomb gegaan, lekker zoet! Hierna hebben we nog een stukje gelopen en zijn we terug gegaan naar ons appartementje. Eten even opgewarmd en samen voor de laptop geploft met de film: Charlie and the chocolat factory. Deze wilde we o.a. zien omdat we aan Rosan wilde bewijzen dat liften wel degelijk ook opzij kunnen gaan (om een lang verhaal kort te maken: Donna en ik dachten dat dit gebeurde in de Trump Tower lift). Plus we hadden zin in chocola.

Om even verder in te gaan op het eten: dat is hier erg goedkoop. Op eten zit een btw van 6%. Zo is een wit stokbrood 1 lira (30 cent). Ook ander eten is goed te betalen. Deze week heb ik vooral veel rijst met wortels, mais en een kipburger op. Ik vond het wel lekker makkelijk om in 1 keer voor meerdere dagen te koken . Wat ik verder op heb als echt Turks eten is: Islak (dit is vertaald als een wet burger, niet te nassen), Turkish Pancake, Baklava, Pide en een simit. Natuurlijk eten we ook op stage veel Turks, zoals yoghurt bij bijna elke maaltijd, brood na het warme eten en witte bonen met noedels (niet de noedels die jullie kennen, maar een soort dikke rijst).

Nu zijn wij vooral bezig met het leren van Turkse woorden. Zo proberen we de cijfers uit ons hoofd te leren en hoe we om de rekening kunnen vragen. Ook woorden zoals goedemorgen en goedemiddag zijn we aan het oefenen. Misschien zien jullie binnenkort wel een aantal van deze woorden voorbij schieten!

Tot snel en liefs,

ROMY


P.S.
Helaas kun je ook in zo'n mooi land erg verkouden worden.... Zit ik dan met mn zakdoekjes op bed. Afgelopen nacht een ui naast mn bed gelegd, op goed advies van Annelieke. Maar de volgende ochtend stonk mijn kamer zó erg dat ik dit advies maar in de wind sla... Zakdoekjes it is.